We interviewden vier jongeren die deelnamen aan het groepsaanbod “Vind jouw kracht_Rots en watertraining” onder leiding van Veerle en Nele. 

 

Moesten jullie overtuigd worden om deel te nemen aan dit groepsaanbod?

Meisje 1: Nele had de training aanbevolen aan mijn zus. Toen zei mijn moeder dat het misschien ook iets voor mij was. Ik heb eerst getwijfeld, maar uiteindelijk wilde ik het toch proberen, ook al zei mijn moeder dat het niet hoefde.

Waarom twijfelde je in het begin?

Meisje 1: Ik wist niet zeker of het iets voor mij was, omdat ik niemand in de groep kende, en dat vond ik wel spannend.

Jongen 1: Bij mij was het ook zo, mijn moeder stelde het voor, want ik zoek nooit iets op internet. Ze dwingt me nooit tot iets. Het leek me goed als extra ondersteuning om me te helpen.

Jongen 2: Ik ging al een tijdje naar therapie, al een aantal jaren. Toen ik van psycholoog veranderde, ontmoette ik Veerle en zij raadde me dit aan omdat het gaat over actief bezig zijn, niet alleen maar praten. Ik heb er even over nagedacht, en ik vond het wel goed.

Meisje 2: Mijn zus kreeg informatie over de rots- en watertraining op school, en mijn moeder vond dat ook iets voor mij. Ik wilde het gewoon eens proberen.

Nu zitten jullie midden in het groepsaanbod. Komt het overeen met jullie verwachtingen?

Jongen 2: Ik vind het een leuke manier, omdat praten over emoties en woede meestal negatief is. Het heeft altijd zo’n depressieve vibe, maar hier valt dat wel mee omdat we leuke activiteiten doen. Het is alsof we LO (lichamelijke opvoeding) hebben op school, maar dan echt nuttig. Ik ben ook erg blij met de groep zelf, omdat iedereen openstaat voor elkaar, waardoor communiceren gemakkelijker is.

Meisje 1: Ja, ik dacht ook dat het gewoon praten was, maar dan in een groep. Ik dacht niet dat het zo veel oefeningen zou bevatten… Het is leuker dan ik had verwacht.

Meisje 2: Dit is echt leuk.

Jongen 1: Daarom vond ik het zo vreemd toen mijn moeder zei dat het in de sporthal was.

(Iedereen lacht)

 

Was er iets moeilijk aan de sessies? De meesten van jullie hadden al individuele therapie gehad. Is er iets moeilijker in een groep dan wanneer je alleen met iemand bent?

Meisje 2: Het praten.

Jongen 1: Nee, ik vind het meevallen omdat het op een leuke manier wordt gedaan. Daardoor wordt de moeilijkheid een beetje weggenomen.

Meisje 1: Als ik één-op-één praat met iemand die ik al langer ken, dan weet ik dat ik die persoon kan vertrouwen. Maar wanneer er in de groep vragen worden gesteld, weet ik niet wat ik moet denken, omdat ik de anderen niet ken. Wat zullen ze van me denken als ik iets vertel?

Jullie hebben nu al 6 van de 8 sessies achter de rug?

Jongen 1: Zijn er nog maar 2 over?

(Reacties van teleurstelling)

 

Vanaf wanneer kregen jullie het gevoel: “Oké, nu vertrouw ik de groep…”

Samen: Vanaf het begin.

Jongen 1: In het begin was het heel stil.

Samen: Ja.

Jongen 2: Ja, we kwamen allemaal binnen en gingen allemaal apart zitten. (Wijst naar een bankje en doet voor hoe ze gingen zitten.)

Jongen 1: Ik was de enige die meteen begon te praten, en iedereen stond daar zo… (doet voor)

Jongen 2: In de tweede les begonnen we wat meer te praten, maar eerst waren het jongens tegenover meisjes. Ook omdat we in het begin doorhadden dat we partners moesten kiezen voor oefeningen, dus jongens en meisjes zaten altijd samen. (Meisje 1 lacht instemmend) Vanaf de derde les begonnen we te mixen en leerden we de anderen ook beter kennen.

Zouden jullie dit groepsaanbod aanraden aan andere jongeren?

Iedereen: Ja!

Hoe zouden jullie groepsaanbod aanraden aan andere jongeren?

Meisje 1: Ik zou zeggen, als je één-op-één-gesprekken niet leuk vindt, kun je in een groep ook vrienden maken. En je beweegt ook enzo…

Jongen 2: In de groep leggen ze soms iets uit met voorbeelden. Ik heb ook ontdekt dat ik struggelde met bepaalde dingen waarvan ik me niet bewust was, en daar heb ik van geleerd. Dat had ik niet door als ik alleen maar praat, want de andere persoon kent jou niet. Maar in de groep herken je jezelf in anderen. Je hoeft je niet te schamen voor je problemen, want iedereen heeft wel iets waarmee ze worstelen. Je kunt elkaar ook helpen in de groep.

Waarom zouden volgens jullie andere jongeren zich moeten inschrijven voor een groepsaanbod?

Jongen 2: Ik denk dat het afhangt van de persoon. Ik geloof niet dat iedereen altijd graag in een groep praat. Maar voor mensen die, net zoals ik, een oplossing zoeken, kan het echt handig zijn. Sommige mensen willen gewoon iets kwijt en een vertrouwenspersoon hebben om hun gedachten mee te delen, en dan vind ik één-op-één-gesprekken handig. Maar als je echt iets wilt doen, echt iets wilt leren en je begrepen wilt voelen, dan zou ik zeker kiezen voor een groepsaanbod.

Meisje 1: Wat ik ook goed vind, is dat Veerle en Nele aan het begin en aan het einde vragen wat jij hebt onthouden. Op die manier besef je goed wat je hebt gedaan in die tijd. In een gesprek sta je daar niet zo bij stil.

Dus als je zou uitleggen wat je gaat doen, zou je zeggen: je gaat leren, vrienden maken, dingen doen en je voelt je begrepen?

Jongen 1: Het is ook een uitlaatklep voor stress.

Meisje 2: Je kunt praten met iemand van je eigen leeftijd.

Jongen 1: En het is niet alleen maar leren; het is ook echt spelen.

Samen: Ja!

Meisje 1: Ja, het is therapie, maar het is zo… het is leuk.

Veerle: Voor ons is het geweldig om dit allemaal te horen. We zien veel gebeuren, maar het is echt leuk om het in jullie eigen woorden terug te horen. Bedankt!

www.groeilicht.be (Veerle)
www.appelenboom.be (Nele)